جهانگردی

تا پنجاه سال قبل تعداد کسانی که برای سرگرمی و استراحت به یک کشور خارجی سفر می کردند بسیار کم و محدود بود. زیرا مسافرت ها اغلب طولانی و ناراحت کننده بودند و وسایل حمل و نقل سریع و راحت وجود نداشت و مسافرت بسیار گران تمام می شد.

جهانگردی در دنیای قدیم فقط به گروه خاصی از افراد اختصاص داشت. در کشور ایران در گذشته کلمه سیاح به کسانی گفته می شد که با هدف و منظور خاصی دست به سفر می زدند مانند ناصرخسرو، اصطلاح توریست (جهانگرد) از قرن نوزدهم معمول شد از ابتدای قرن بیستم حجم فعالیت های جهانگردی با صنعتی شدن جوامع افزایش یافته است.

این فایل دارای 11 صفحه می باشد.