37 اثر چلیپای استاد عباس اخوین

- بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد....

- این کوزه چو من عاشق زاری بودست ...

- ابر آمد و باز از سر سبزه گریست ....

- ساقی غم من بلند آوازه شدست ...

- خیام ز بهر گنه این ماتم چیست...

- پیش از من و تو لیل و نهاری بودست ...

- این مزرعه گل که کنشت من و تست ...

-از من رمقی به سعی ساقی ماندست ...

- تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد ...

- گفتند شکرالله را کو جلوه کرد این ماه را ...

- ز رحمت انبیا را آفریده ...

- به کارهای گران مرد کاردیده فرست ...

- مستی به چشم شاهد دل بند ما خوشست ...

- بعد از اینم چه غم از تیر کج انداز حسود ...

- چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست ...

- موج اگر کشتی بر آرد تا با اوج آفتاب ...

- از گل فروش لاله رخی لاله می خرند...

- هر که را صورت نبندد سر عشق ...

- بر لوح نشان بود نی ها بودست ...

- مغنی کجایی که وقت گل است ...

- پدر ای از تو روشن خانه ما ...

- به کسری چه خوش گفت نوذرجمهر ...

- کسری که به عدل و داد نشهور شدست ...

- الا ای بی نظیر خط خطه ...

- مردی ز کننده در خیبر پرس ...

- این دخت علی که زینبش آمده نام ...

- الحب روح الهی مجنحه ...

- تیغی که ا آسمانش از فیض ...

- روز وصل دوستداران یاد باد ...

- آن به که در این زمانه کم گیری دوست ...

- ساقی گل و سبزه بس طربناک شدست ...

- چون لاله به نوروز قدح گیر بدست ...

- ماجرای عقل پرسیدم ز عشق ...

- زمانه پندی آزادوار داد مرا ...

- می در کف من نه که دلم درتاب است ...

- رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند ...

تحقیق درباره خوشنویسی در ایران

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 8
فهرست مطالب:

خوشنویسی در ایران

خط تعلیق:

خط نستعلیق:

خط شکسته‌نستعلیق:

دوران قاجار:

دوران معاصر:

انجمن خوشنویسان ایران

خوشنویسی در ایران

خوشنویسی ایرانی بخشی از خوشنویسی اسلامی است که در ایران و سرزمین‌های وابسته یا تحت نفوذ او همچون کشورهای آسیای میانه، افغانستان و شبه قاره هند به تدریج حول محور فرهنگ ایرانی شکل گرفت. و نه تنها از مفاخر هنر ایرانی بلکه از مفاخر هنر اسلامی و حتا هنر جهان به شمار می‌رود.

درحالی که عمدهٔ تبدیل نگارش معمولی کلمات به خوشنویسی هنرمندانه در جهان اسلام، به‌عهده ایرانیان بوده‌است، رفته رفته ایرانیان سبک و شیوه‌هایی مختص به خود را در خوشنویسی ابداع کردند. هرچند این شیوه‌ها و قلم‌های ابداعی در سایر کشورهای اسلامی هم طرفدارانی دارد اما بیشتر مربوط به ایران و کشورهای تحت نفوذ آن همچون کشورهای آسیای میانه، افغانستان، پاکستان و هند می‌باشد. در این منطقه نیز خوشنویسی همواره به عنوان والاترین شکل هنرهای بصری مورد توجه بوده و دارای لطافتی خاص است.

شکل‌گیری:

در ایران پس از فتح اسلام، خطّاطی به شیوهٔ نسخ وجود داشت. در پرتو حمایت ابوبکر بن سعد زنگی در فارس، ده‌ها نسخه قرآن خطی به وجود آمد. در زمان حکومت ایلخانیان، به دلیل نفوذ هتر چین‌ و سلطه مغول‌ها، اوراق مذهّب کتاب‌ها نخستین بار با نقش‌های تزیینی زینت یافت. در زمان حکومت تیموریان در ایران، خط و خوشنویسی به اوج کمال خود رسید. میرعلی تبریزی با ترکیب خط نسخ و تعلیق، خط نستعلیق را بنیان نهاد. مشهورترین خطاط قرآن در این دوره بایسنقر میرزا بود.[۱]

آنچه که به‌عنوان شیوه‌ها یا قلم‌های خوشنویسی ایرانی شناخته می‌شود بیشتر برای نوشتن موتون غیر مذهبی نظیر دیوان اشعار، قطعات ظریف هنری و یا برای مراسلات و مکاتبات اداری ابداع شده و به‌کار رفته‌است. این در حالی است که خط نزد اعراب و ترکان عثمانی بیشتر جنبه دینی و قدسی داشته‌است. هرچند آنان نیز برای امور منشی‌گری و غیرمذهبی قلم‌هایی را بیشتر به‌کار می‌برند، اما اوج هنرنمایی آنان - بر خلاف خوشنویسان ایرانی- در خط ثلت و نسخ و کتابت قرآن و احادیث قابل رویت است.

در ایران نیز برای امور مذهبی مانند کتابت قرآن یا احادیث و روایات و همچنین کتیبه‌نویسی مساجد و مدارس مذهبی بیشتر از خطوط ثلث و نسخ بهره می‌گرفتند که نزد اعراب رواج بیشتری دارد. هرچند ایرانیان در این قلم‌ها نیز شیوه‌هایی مجزا و مختص به خود آفریده‌اند.