از نظر قرآن کریم و روایات، روزه یکى از بهترین روشهاى عملى براى تربیت و تزکیه روح است زیرا با اجتناب از یک سلسله امور مانند غذا خوردن، نوشیدن و لذایذ مادى دیگر، انسان بر شهوتهاى نفسانى تسلّط پیدا مىکند و بدین وسیله اراده و عزم او تقویت مىشود. علاوه بر احساس گرسنگى و تشنگى در یک مدت معین انسان یادآور گرسنگى و نیاز مستمندان در جامعه مىگردد چه اینکه یاد گرسنگى و تشنگى در روز قیامت نیز از حکمتهاى روزه شمرده شده است. جالب اینکه براى پذیرش روزه در درگاه الهى علاوه بر امساک از مفطرات مادى،انسان لازم است زبان و دست و چشم و سایر اعضاى خود را نیز از گناه و معصیت باز دارد.
لذابرآن بوده تاروزه راازچندمنظر موردبررسی قرارداده وازاین طریق اهمیت وجایگاه روزه برای ماروشن گردد.
روزه در قرآن:
1-تشریع روزه: «یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم لعلّکم تتقون»
اى اهل ایمان روزه بر شما نوشته شد همانگونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شده تا پرهیزگار شوید.
2. وجوب روزه در ایام معین «ایّاماً معدودات»
3. وجوب قضاى روزه رمضان براى معذورین: «فمن کان منکم مریضاً او على سفر فعدّة من ایّام اخر»
کسانى از شما که مریض هستند یا مسافر باشند روزهاى دیگرى را روزه بگیرند.
4. خیر بودن روزه براى مردم: «و ان تصوموا خیر لکم ان کنتم تعلمون»
روزه گرفتن براى شما بهتر است اگر بدانید.