تحقیق در مورد ورزش جودو

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:50

 فهرست مطالب

مقدمه

فصل اول

 مزیت های جودو

 سیستم درجه بندی کمربند

سیستم درجه بندی کمربندی های جودو

 تجهیزات

 فصل دوم

زبان و آداب و رسوم جودو

 اصطلاحات معمول جودو

 اصطلاحات معمول جودو

  تشریفات جودو

افتادن و غلتیدن

تمرینات افتادن

 غلتیدن

افتادن از عقب و ضربه زدن به تشک

 افتادن به پهلو و ضربه زدن به تشک

اسکات کردن به راست و ضربه زدن به تشک

افتادن روبه جلو و ضربه زدن به تشک

ایستادن ها و گرفتن ها

 نکات مهم درباره تکنیک ایستادنها

 ایستادنها

 وضعیت دفاع شخصی

 وضعیت نشستن ریلکس

 وضعیت نشستن راست

 گرفتن ها

 وضعیت زانوزدن

مقدمه

هنر رزمی جوجوتسو پایة ورزش جودو می باشد. در قرن شانزدهم، جوجوتسو به هنرهای رزمی با دست خالی در ژاپن معروف بود. قبل از اینکه جودو بعنوان رشته ای در المپیک 1964 پذیرفته شود، این ورزش فقط یک ورزش دفاع از خود بود که توسط جیگاروکانو در سال 1882 میلادی ابداع شده بود.

 ریشه جودو در ورزش باستانی سامورایی است و در آن از گلاویزشدن و گرفتن یقه استفاده می شود.

در ژاپن اسامی زیادی را برای هنرهای رزمی با دست خالی بکار می بردند، مانند واجوتسو، یاوارا، کوگوسوکو، تای جوتسوو کمپو.

 در سال 1882 یک استاد جوان به نام جیگاروکانو سبک خودش را ابداع کرد و آنرا کودوکان نامید. کانو بعدها ترجیح داد که به هنر رزمی که ابداع کرده بود جودو بگوید. درست همان معنی که جوجوتسو یعنی« هنررزمی آرام» می دهد جودو هم به معنی

« روش آرام یا نرم»است. کانو این نام را انتخاب کرد. چون می خواست شاگردانش نه تنها در هنرهای رزمی مهارت پیدا کنند بلکه می خواست که آنها راه و روش زندگی کردن آرام را نیز بیاموزند.