پرسشنامه سنجش نگرانی

چکیده:

هدف پژوهش حاضر بررسی شیوه حل مساله در افراد افسرده و مقایسه آن با افراد عادی و نیز بررسی نقش متغیرهای نگرانی، عزت نفس، توان تصمیم گیری و کانون کنترل در ارتباط بین شیوه حل مساله و افسردگی بوده است. در این مطالعه تعداد ۸۸ نفر ( ۲۱ مرد و ۶۷ زن ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمودنیها شامل دو گروه بیماران افسرده ( ۴۵ نفر) و افراد عادی ( ۴۳ نفر) بودند. وسایل سنجش مورد استفاده در این تحقیق آزمون افسردگی بک، مقیاس خودسنجی افسردگی، PSWQ (برای سنجش نگرانی)، مقیاس کانون کنترل درونی- بیرونی راتر، مقیاس توان تصمیم گیری و مقیاس عزت نفس بوده است. جهت بررسی وتحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس، تحلیل کواریانس، ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی سهمی، تحلیل رگرسیون چند متغیره و ضریب آلفای کرنباخ استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل یافته ها نشان داد که بین افراد افسرده و عادی تفاوتهای معناداری در شیوه حل مساله وجود دارد و افراد افسرده در موقعیت های مساله زا بیشتر از شیوه های ناکارآمد حل مساله استفاده می کند. شیوه حل مساله در افراد افسرده با نگرانی و عزت نفس آنها ارتباط دارد و افراد افسرده نسبت به افراد عادی به طور معناداری نگرانی بیشتری تجربه می کند و عزت نفس پایین تری دارند. از دیگر یافته های پژوهش حاضر این است که توان تصمیم گیری افراد افسرده به طور معناداری کمتر از افراد عادی است و اینکه شیوه حل مساله افراد با کانون کنترل آنها رابطه دارد و افراد افسرده نسبت به گروه عادی در جهت یابی نسبت به مشکلات بیشتر ( بیرونی) هستند. همچنین مشخص شد که از بین عوامل شناختی- رفتاری دخیل در افسردگی از جمله: شیوه حل مساله، نگرانی، عزت نفس، توان تصمیم گیری و کانون کنترل، شیوه حل مساله از مهمترین عوامل پیش بین افسردگی است. چنانکه رگرسیون چند متغیره و سلسله مراتبی نشان می دهد شیوه حل مساله به تنهای ۶۸/۰ واریانس افسردگی را پیش بینی می نماید. چگونگی استفاده از یافته های حاضر در درمان و مداخلات درمانی مربوط به افسردگی بطور کامل در فصول مربوطه مورد بحث قرار گرفته است