ادبیات پژوهش کارشناسی ارشد،مبانی نظری،پیشینه پژوهش ،تعریف، انواع و نظریه های مشاوره گروهی با رویکرد تحلیل رفتار متقابل
سرفصل های پروژه شامل موارد زیر است :
نظریه تحلیل رفتار متقابل
مبانی نظری تحلیل رفتار متقابل
الگوی حالات نفسانی
موقعیت‌های روانی و طرح های زندگی
آسیب شناسی روانی
هدف درمان در تحلیل رفتار متقابل
فرآیند گروهی در رویکرد تحلیل رفتار متقابل
مشاوره و درمان
ارزش های مشاوره گروهی
گزارش مفصل جلسات گروهی
مطالعات صورت گرفته در داخل کشور
مطالعات صورت گرفته در خارج از کشور
مشخصات فایل:
نوع فایل: wordمنبع: دارد (فارسی و لاتین)پیشینه پژوهش: دارد(ایرانی و خارجی)تعداد صفحات:32گارانتی بازگشت وجه: دارد ( کیفیت این فایل تضمین شده است درصورت هرگونه مشکل یا نارضایتی احتمالی مبلغ شما بازگردانده می شود)خلاصه ای از مطالب:مبانی نظری نظریه تحلیل رفتار متقابل
الگوی حالات نفسانی
اریک برن به سه نوع حالت نفسانی اعتقاد دارد که آنها را تحت عنوان «حالتهای من» معرفی می‌کند. حالتهای من سه‌گانة او عبارتند از:«حالت من والدینی» «حالت من بالغ» و «حالت من کودکی». به نظر برن حالتهای من نقش نیستند، بلکه واقعیت های روانی هستندآنها پدیده‌های طبیعی وابسته به فیزیولوژی هستند و مغز انسان است که سازمان دهندة زندگی روانی است و تولیدات آن به شکل حالتهای «من» سازماندهی و اندوخته می‌شود. هر یک از این حالت ها برای ارگانیزم انسان ارزش حیاتی خاص خود را دارد. تحلیل ساختی این فرض را پیشنهاد می‌کند که حالات من را می‌توان طبقه‌بندی و روشن کرد و در مورد بیماران روانی چنین شیوه‌ی عملی خوب و قابل اعمال است. در واقع این نظریه اعتقاد دارد که نظام های مختلف شخصیت، درست همانند اعضای مختلف مغز و بدن به محرک های گوناگون واکنش‌های متفاوت نشان می دهند. در حقیقت، هر یک از این نظام ها محیط را به تبع وظیفه‌شان به نحو متفاوتی درک می‌کنند و سپس به این محرک ها واکنش مناسبی نشان می دهند. همچنین این سه جنبة شخصیت نسبت به یکدیگر هم واکنش نشان میدهند و تأثیرات مثبت و منفی زیادی بر یکدیگر می‌گذارند. رشد روانی از همان سال های اولیة زندگی کودک شروع می‌شود، کودک به شدت تحت تأثیر محیط اجتماعی است و شخصیت او به نحو خاصی سازمان می‌یابد. طبق نظریه تحلیل تبادلی چگونگی تشکیل و تکامل حالات مختلف شخصیت کودک بدین شرح است (برن، ترجمة قراچه‌داغی، 1370).
حالت من کودکی: حالت من کودکی مجموعه‌ای از احساسات، نگرش ها و طرح های رفتاری است که بقایایی از دوران کودکی خود فرد هستند. حوادث درونی، یعنی پاسخ های کودک به آنچه که می‌بیند و می‌شنود و نیز تأثیرات کودک از والدینش در حالت من کودکی او ثبت و ضبط می‌شوند. چون کودک در سنین اولیه زندگی فاقد قوه گویایی است، اکثر عکس‌العمل ها یش در تبادل اعمال دیگران به صورت احساسات تظاهر می‌کند. در این دوره کودک کوچک است، وابسته است و برای نیل به مقاصدش قادر به سخن گفتن نیست. از سویی کودک ذاتاً می‌خواهد که با شلوغی و سر و صدا و حرکت خواسته‌هایش را برآورده کند و احساساتش را بروز دهد. از طرف دیگر عوامل محیطی، خصوصاً والدین از او می‌خواهند از این فعالیت ها چشم‌پوشی کند و رضایت آنها را تأمین کند. چنین کسب رضایتی برای کودک خردسال به معمایی بدل می‌شود و او هیچ‌گاه نمی‌تواند به ارتباط بین علت و معلول پی ببرد. ماحصل چنین عملی برای کودک چیزی جز احساسات منفی نخواهد بود به همین مناسبت که کودک خردسال نتیجه می‌گیرد که من خوب نیستم و چنین خاطره‌ای در مغزش ثبت می‌شود و به سادگی زدوده نخواهد شد. هر فردی ممکن است در لحظه‌ای از زندگیش
