تحقیق آب بند ها

لینک پرداخت و دانلود "پایین مطلب:
فرمت فایل: word (قابل ویرایش) 
تعداد صفحه: 14
فهرست مطالب:

آب بند تزریقی
1-2.اجرای تزریق و روش های آن
1-3.نمونه هایی از سدهای تزریق شده
ترانشه ی آب بند
آب بند ناقص
آب بند سپری
آب بند سیمانی و پرده ی بتنی درجا
1-6.تعیین ابعاد پوشش بالادست
مزایا و معایب آب بندها

قسمتی از متن:

     در یک آب بند کامل و ایده آل راندمان آب بند به یک ( یا 100% ) می رسد. راندمان آب بند عبارت است از نسبت اختلاف ارتفاع پیزومتریک آب بلافاصله در بالادست آب بند و ارتفاع پیزومتریک آب بلافاصله در پایین دست آن به اختلاف ارتفاع پیزومتریک کلّی آب بین مقطع ورودی در بالادست و مقطع خروجی در پایین دست سد, یعنی:
    
     در این رابطه اختلاف ارتفاع پیزومتریک آب بین دو نقطه یکی در بلافاصله بالادست و دیگری در بلافاصله پایین دست آب بند است و اختلاف ارتفاع آب بین سطح مخزن و سطح آب در جلوی سد می باشد.
     هر چند می توان راندمان آب بند را در ضمن طرّاحی سد با رسم شبکه ی جریان به دست آورد , اما راندمان واقعی هنگامی معلوم می شود که برای دفعه ی اوّل مخزن سد  پر  شود  و اختلاف  سطح  آب  در چاه هایی که  در  بلا فاصله  بالا دست  و
بلافاصله پایین دست آب بند حفر شده اند , اندازه گیری گردد. در بسیاری موارد مشاهده شده است که راندمان واقعی به مراتب کمتر از مقدار پیش بینی شده ی راندمان توسط طرّاح می باشد. تفاوت بین مقدار واقعی و مقدار پیش بینی شده بستگی به نوع آب بند , شرایط خاک زیرسطحی و روش و نوع عملیات اجرایی دارد که این بستگی به کیفیت کار پیمانکار خواهد داشت. بنابراین در انتخاب نوع آب بند تمام این عوامل را باید در نظر گرفت.
     تنها نوعی از آب بند که راندمان آن را می توان به خوبی پیش بینی نمود و تقریباً همان راندمان را در اجرا به دست آورد , آب بند حاصل از ترانشه های رسی با جدار مایل است.

آب بند و انواع آن

آب بند و انواع آن

13 صفحه

آشنایی

مهندسان برای کاستن از احتمال گسیختگیها ناشی از عملکرد آب زیرزمین ، همواره درصدد اند تا بخش در حال حفاری را آبکشی و خشک نمایند. البته باید توجه داشت که کنترل نیروهای ناشی از نشت آب هم می‌تواند به همان اندازه در جلوگیری از گسیختگی موثر واقع شود. روشهای متنوعی را که برای کنترل نشت و فرار آب زیرزمینی وجود دارد، می‌توان به سه دسته عمده تقسیم کرد که عبارتند از : آب بندها و موانع ، سیستمهای آبکشی ، زهکشها ، صافی ها )فیلترها(

آب بندها و موانعی را که بر سر راه جریان آب ایجاد می‌شود، می‌توان به سه دسته آسترها و پوششها ، دیوارها و تزریق تقسیم کرد. 

تحقیق درمورد آب بند ها

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:21

آب بند ها

     نقش آب بند ها(cut off) در شالوده , جلوگیر ی از حرکت کامل آب و یا دست کم طولانی کردن مسیر آب می باشد که در این مورد از فشار تخریبی زه کاسته می گردد و به هر حال دبی کلّ زه کاهش می یابد . در این فصل به طور عمومی و خلاصه در مورد انواع معمول روش های آب بندی توضیح داده می شود.

آب بند تزریقی

1-1.عوامل مؤثّر در تزریق

     تکنیک تزریق(grouting) امروزه در بسیاری از پروژه های ساختمانی ودر هدف های متنوّع مورد استفاده قرار می گیرد که در پاره ای موارد به منظور مستحکم کردن زمین ,کاهش دادن تأثیر ارتعاش در خاک و کاهش دادن نشست خاک در اثر بارهای دینامیک و استاتیک و اهدافی مشابه آنچه ذکر شد می باشد, و در مواردی به منظور جلوگیری از حرکت آب است که بر اساس همین هدف در سد سازی مورد استفاده است .

     استفاده از تزریق در پروژه های سد سازی گاه به منظور پر کردن شکاف ها و غارهای درون سنگ های آهکی در ارتباط با مخزن سد می باشد و زمانی به منظور پر کردن حفره های درون خاک در کل یک محدوده ی آب بندی و زمانی به منظور تکمیل آب بندهای دیگر از قبیل آب بندهای پرده سپری می باشد.

     در مورد آب بندی خاک ها توسّط تزریق ,این روش معمولاً در محیطی کارایی لازم را دارد که نفوذپذیری محیط قبل از تزریق از cm/sec001/0 بیشتر باشد.

     تزریق مواد در درون حفره های بین دانه های خاک , ضمن آب بندی کردن آن به استحکام آن نیز کمک می کند .

     موادی که در تزریق به کار می رود متنوّع بوده و معمول ترین آن ها شامل سیمان, آسفالت ,رس و مواد شیمیایی است که انتخاب نوع آن ها , عمق نفوذ آن ها , ترتیب و چگونگی تزریق و فشار آن بستگی به شرایط شالوده , نوع و وضعیت آن , ارتفاع سد و هدف از تزریق دارد. مثلاً نوع دانه بندی و اندازه ی دانه ها و نفوذپذیری خاک نقش مؤثّری در انتخاب نوع ماده ی تزریقی دارد . جدول زیر به عنوان نمونه حدود تقریبی اندازه ی دانه ها را در ارتباط با مناسب بودن برای نوع خاصی از ماده ی تزریقی نشان می دهد :

   نوع ماده ی تزریقی                            قطر متوسّط دانه ها(mm) مناسب برای تزریق

................................................................................................................................    سیمان                                                                                                           4/1- 5/0

بنتونیت با رس-سیمان                                                                         5/0-3/0

رس-مواد شیمیایی, بنتونیت-مواد شیمیایی                                               4/0-2/0

موادّ شیمیایی                                                                                                2/0-1/0

................................................................................................................................

     به لحاظ تاریخی , تا سال 1925 تنها ماده ی تزریقی معمول تقریباً فقط سیمان پرتلند خالص بود. هر چند سیمان خالص هنگامی ممکن است قابل استفاده در تزریق باشد که قطر مؤثّر دانه های خاک () در حالت سست از 5/0 میلیمتر و در حالت متراکم از 4/1 میلیمتر بزرگ تر باشد و این شرط به ندرت ممکن است وجود داشته باشد . بنابر این گرچه تعداد معدودی از پرده های آب بند تزریقی با سیمان موفّقیت آمیز بوده و در مورد آن ها تبلیغ شده است ولی اکثریت آن ها ناموفق بوده و محرمانه باقی مانده است(مأخذ شماره ی 6 ) .

     در سال 1925 , "یوستن(Joosten)" روشی را به منظور استحکام و غیر قابل نفوذ کردن خاک ابداع نمود که مبتنی بر تزریق پی در پی محلول های سیلیکات سدیم و کلرور کلسیم بود . این روش هنوز هم مورد استفاده است , هر چند هزینه ی آن در پروژه های بزرگ یعنی برای آب بندهای پرحجم گران تمام می شود و تقریباً تا آن حد پر هزینه است که از اجرای آن صرف نظر می شود. این روش به صورت دیگری , مخصوصاً در فرانسه , پی گیری گردید , یعنی با استفاده از مخلوطی از سیمان و رس ( و گاهی با مواد شیمیایی به عنوان ضدّ انعقاد ) جایگزین گردید . بعد از مدّتی ماده ی شیمیایی به نامAM-9  مورد بهره برداری قرار گرفت. ویژگی این ماده این است که درون مجاری خاک پلیمریزه می شود و حفره ها را پر می کند و دانه ها را به هم پیوند می دهد , گرچه این روش نیز پر هزینه است. به طور کلّی موادّ تزریقی در منافذ بزرگ تر یعنی در موادّ درشت دانه بهتر نفوذ کرده و با شرایط ارزان نیز ضخامت بیشتر را تشکیل می دهند ولی در مورد موادّ دانه ریز باید موادّ تزریقی با لزجت کمتر به کار برده شوند .

آزمایش های واقعی در مقیاس بزرگ در مورد نتیجه ی تزریق نشان داده اند که صرف نظر از مقدار نفوذپذیری رسوبات شالوده ,میزان نفوذ پذیری  بخش تزریق شده

به حدود تا سانتیمتر در ثانیه می رسد ( مأخذ شماره ی 6 ). این ارقام را می توان برای محاسبه ی مقدار زه در بخش تزریقی و به عنوان مبنایی برای تنظیم ضخامت آن به کار برد .