لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:8
مقدمه
. وی در سال 329هجری، هم زمان با آغاز غیبت کبری در روستای «باژ» که یکی از قریه های طوس است، دیده به جهان گشود. وی دوران کودکی و جوانی را در خانواده ای که همه دهقان و ایرانی پاک نژاد وصاحب آب وزمین بودند در فضایی سرسبز و آرام به تحصیل علم وادب پرداخت. وی در این روستا شوکتی تمام داشت و گهگاه طبع خود را در سرودن تاریخ ایران قدیم آزمایش می کرد. در آن زمان هیچ کس باور نمی کرد که این سروده های پراکنده ادامه یابد و به یک اثر عظیم حماسی به نام «شاهنامه» تبدیل شود.
شاهنامه سرایی در عهد سامانیان در قرن چهارهم هجری، جمع آوری و تألیف سرگذشت پادشاهان قدیم ایران رونق به سزایی یافت. این کتاب ها که به شاهنامه معروف بودند به نثر نوشته شده بود و پیش از آن که از میان بروند، منبع و مأخذ برخی از کتاب های منثور و منظوم تاریخی در زبان فارسی و عربی قرار گرفت
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:17
فهرست و توضیحات:
مقدمه
بیان مسئله
مقدمه از میان ملتهای مختلف قدیم جهان ،کمتر ملتی مانند ایران،دارای سابقه ادبی و آثار زیبا و گویا به زبانهای مختلف بومی و با لهجه های شیرین وجود دارد.اندک ملتی مانند ایران دارای سابقه کاوش در مسائل ادبی و علمی و آثار مختلف جامع هنری و فرهنگی است که از قدیمیترین آثار تا جدیدترین آنها نشانه های روح بخش و دل انگیز ادبی،علمی و عرفانی که در همه جا پرتو اندیشه های ناب از آن بخوبی هویداست. متاسفانه در دورانها ی مختلف رویدادهای تلخ تاریخ این سرزمین کهن را تحت الشعاع قرار داده است .بطوری که ریشه تمدن و فرهنگ ایران زمین را در نوردیدندو زمانی چنان مردم را مأیوس و ناامید ساختند که تا مدتی تمدن خود را به فراموشی سپردند . در این اثنا افرادی طغیان ادبی کرده و با ذوق هنر فرهنگ و تمدن ایران زمین را به مردم یاد آور شده اند که خود در خور ستایش می باشد. بدون اغراق و تردید باید اعتراف کرد که هنوز بعد از گذشت جند قرن به طور کلی آثار کامل این افراد و همچنین شرح زندگانی آنان در اختیار مردم قرار نگرفته و فاصله زیادی بین مردم و این مفاخر ملی ،ادبی و تاریخی بوجود آمده است. در این میان که فرهنگهای بیگانه کشور ما را مورد تاخت و تاز ادبی قرار دادند افرادی میهن پرست از لاک بی تفاوتی سر برآورده و عزم خود را جهت زنده نگاه داشتن فرهنگ ملی ایران زمین جزم کردند . چنانچه حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر شیرین سخن حماسی می گوید :