تحقیق در مورد دانه‌های روغنی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:29

 فهرست مطالب

دانه‌های روغنی

مراحل رشد و نمو کلزا

ارقام کلزا

شرایط آب و هوایی

تناوب

نیازهای کودی

خاک

زمان کاشت

آبیاری

تراکم

ورس در کلزا

فیزیولوژی عملکرد

علف‌های هرز

آفات و بیماری‌ها

برداشت

میوة کلزا که خورجین نامیده می‌شود، از رشد و تکامل تخدان حاصل می‌شود. میوة مزبور به شکل باریک و کشیده بوده و با ظاهری تسبیح مانند توسط زایدة باریک و کوتاهی به محور گل آذین یافته است. این میوه در بخش انتهایی خود به اندام کوچک منقار مانندی ختم می‌گردد. خورجین کلزا به وسیلة دیوارة سپیدرنگی به نام پلاسنت به دو قسمت مساوی تقسیم دشه و در نتیجه بذور در دو سطح قدامی و تحتانی دیوارة مذکور به فواصل چند میلی‌متری از هم قرار می‌گیرند. درازای خورجین گیاه کلزا بین 2 تا 8 سانتی‌متر متغیر می‌باشد. این خورجین پس از رسیدگی کامل به صورت طولی شکاف برداشته و باز می‌شود. شایان ذکر است که برخی از ارقام این نبات در برابر باز شدن میوه مقاوم می‌باشند. صفت بسته بودن خورجین، صفتی مثبت به شمار آمده و از این رو باید در امر به نژادی توجه ویژه‌ای به آن مبذول گردد.

بذور کلزا به صورت مدور (به اصطلاح ساچمه‌ای شکل) هستند که در هنگام رسیدگی به رنگ تیره و سیاه در می‌آیند. در سالهای اخیر در نتیجة عملیات اصلاحی، ارقامی از کلزا تولید گردیده است که بذور آن پس از رسیدگی به رنگ زرد دیده می‌شوند. بذور زرد رنگ دارای روغن بیشتری نسبت به بذور قهوه‌ای تیره و یا بذور سیاه می‌باشند. وزن هزار دانه نسبت به نوع رقم، محل تولید، شرایط محیطی و جایگاه میوه در روی بوته و نیز مکان بذر در میوه، متفاوت بوده و بین 3 تا 7 گرم متغیر خواهد بود. ضخامت بذور در حدود 2 تا 3 میلی‌متر می‌باشد. پوستة بذر شامل سلول‌های بشره‌ای و یاخته‌های نردبانی بوده که رنگدانه‌های آن در بافت نردبانی متمرکز هستند. بخش اعظم بذر را رویان تشکیل می‌إهد. درون بذر 2 عدد لپه تکامل یافته قرار دارد که در آن محور زیر لپه و محور بالای لپه قابل تشخیص است. پس از تلقیح و با آغاز رشد بذر،‌ مقدار هیدرات‌های کربن به ویژه قندها حدود 80 درصد وزن خشک بذر را تشکیل خواهند داد. با تکامل بعدی بذر تا رسیدگی فیزیولوژیک، مقدار هیدرات‌های کربن کاهش یافته ولی در مقابل، مقدار پروتئین و روغن افزایش خواهد یافت. بذور رسیده کلزا دارای لیپیدها، پروتئین، هیدرات‌های کربن و مواد کانی می‌باشد. لیپیدها به صورت اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع بوده و پروتئین به شکل گلوبولین و آلبومین می‌باشد. همچنین هیدرات‌های کربن شامل قندها، نشاسته، لیگنین، سلولز و پکتین خواهد بود. اندازة بذر از لحاظ جوانه‌زنی عامل مهمی تلقی می‌شود، زیرا این ویژگی بر روی انرژی جوانه‌زنی تأثیر خواهد داشت. اندازة بذر، تعیین کنندة برگ‌های اولیه می‌باشد. یادآوری می‌شود که برگ‌های اولیه نخستین اندام‌های فتوسنتزکننده نبات هستند بنابراین بزرگی و سرعت رشد آنها در رشد اولیه گیاه ارزش والایی دارد. البته در شرایط خوب و دانه‌بندی مناسب بستر مزرعه، اندازة بذر عامل تعیین‌کننده‌ای برای رشد اولیه نخواهد بود.

تحقیق در مورد دانه های روغنی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:66

 فهرست مطالب

دانه‌های روغنی

گل آفتابگردان:Helianthus   annuus

ریشه :

برگ :

اندامهای زایشی :

میوه   :

خواص درمانی:

کنجد:Sesamum  indicum L.

ساقه:

ریشه:

گل:

اکولوژی:

کپسول و دانه:

ارقام کنجد:

تهیه زمین:

 تاریخ کاشت

مواد مغذی اصلی موجود در 100 گرم کنجد خام :

کلزا ( brassica napus L. )

کاشت کلزا

روغن گیاهی " کانولا "

کلیات گیاه شناسی

بادام زمینی: Arachis hypogaea

ارزش غذایی

دانه‌های روغنی، به منظور استخراج روغن از دانه آن‌ها پرورش می‌یابند؛ ولی به‌عنوان منبع باارزش پروتئین نیز مطرح هستند و بقایای محصول بعد از روغن‌کشی بدین منظور بکار می‌رود. هم روغن و هم کنجاله به‌همان اندازه اهمیت داشته و احتیاج به‌تجزیه‌های ویژه دارند که دقت در خلوص دانه رقم (کولتیوار) اهمیت دارد. ناخالصی بسیار کمی با سایر مواد ژنتیکی ممکن است کیفیت روغن استحصالی را بشدت پایین آورده و یا کنجاله تولیدی از آنها حاوی مواد سمی باشد. بنابراین پرورش‌دهندگان بذر می‌بایست دقت ویژه‌ای برای جلوگیری از آمیزش یا آلودگی منابع نامناسب گرده داشته‌باشند.

گل آفتابگردان:Helianthus   annuus

گیاهی است یکساله ودارای ساقه راست ،خشن وبه ارتفاع 2متر که به عنوان زینت وبا استفاده از دانه های روغنی آن،پیوسته در وسعت های پهناوری از کشورهای مختلف پرورش می یابد.

آفتابگردان ،برگهائی منفرد به شکل قلب وپوشیده ازکرک با کناره دندانه دار دارد.کاپیتولهای آن بسیار بزرگ وبه قطر 10 تا25 cmاست  وبر روی نهنج آن 2نوع گل،یکی لوله ای ودیگری     زبا نه ای،به رنگ زرد ومحصور در انولوکری مرکب از براکته های بزرگ،خشن ونوک تیز جای دارد.گلهایی لوله ای آن با آنکه به رنگ زرد  روشن  است  معهذا چون در بین آنها، تارهای نازک جای دارد از این جهت مجموعاً به رنگ تیره جلوه می کند .کاپیتولهای گل آفتابگردان ،تدریجاً پس از ظاهر شدن کامل گلها،خمیدگی وحالت آویخته پیدا می نماید.

ریشه :

     آفتابگردان دارای سه نوع ریشه است: اول ؛ ریشه اصلی که تا 4/2 متر در عمق زمین فرو می رود .این ریشه در حدود 70-50درصد بیوماس کل سیستم ریشه گیاه را شامل می شود. دوم ؛ ریشه های فرعی که تا 25سانتیمتری خاک پراکنده شده ومهمترین قسمت ریشه را تشکیل می دهد. سوم؛ ریشه های سطحی که نزدیک به سطح خاک پراکنده می شوند ودر شرایطی که سطح خاک خیلی خشک نباشد بوته آفتابگردان می تواند به وسیله این ریشه ها از کودهایی که بطورسرک به آفتابگردان داده می شود استفاده نماید . لازم به توضیح است که در صورت وجود لایه نفوذ ناپذیر، ریشه قادر به نفوذ به عمق بیشتری نخواهد بود. این امر سبب می شود گیاه نسبت به تنش کمبود آبی و ورس حساس شود و عملکرد آن کاهش یابد  . در کل آفتابگردان آب را از عمق 150 سانتیمتری خاک می تواند جذب کند و به همین علت این گیاه در مناطقی با شرایط آب و هوایی خشک بطور وسیع کشت می شود  .

برگ :

     با سبز کردن گیاهچه ، کوتیلدون ها از هم باز شده و نخستین برگهای واقعی در انتهای ساقه قابل مشاهده می گردند . برگها به صورت یک در میان و متقابل ظاهر می گردند و معمولاً پس از 5 جفت برگ متقابل ، حالت مار پیچی از برگهای متناوب ایجاد می شود. برگها بزرگ به شکل قلب و اغلب سنگین هستند و دارای دمبرگ بلندی می باشند . رنگ آنها معمولاً سبز تیره است . هر بوته در حدود 20 تا 40 برگ دارد و تعداد آنها یک ویژگی مربوط به واریته است. اندازه برگها در پای بوته بزرگتر و در بالا کوچکترند و بدین ترتیب آرایش برگ در آن به نحو خوبی تنظیم شده ، بطوریکه سایه افکنی برگهای بالای بوته به برگهای پایین کمتر است  . برگهای آفتابگردان دارای خاصیت خورشیدگرایی می باشند . بطوریکه ، همراه با تغییر زاویه تابش خورشید ، برگها نیز ، زاویه جذبی خود را تغییر می دهند و بدین ترتیب بیشترین مقدار نور خورشید را جذب می نمایند . خورشیدگرایی باعث افزایش عملکرد به میزان 9 درصد می شود.