تحقیق در مورد سن گندم
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:19
فهرست مطالب
مقدمه
زیست‌شناسی سن گندمدر سالهای طغیان
در سالهای خاموشی
تخم
مناطق انتشار
دشمنان طبیعی
نحوه خسارات
زمستان‌گذرانی
مبارزه
مبارزه زراعی:مبارزه شیمیایی
مقدمه
گندم گیاهی است که بیش از سایر گیاهان زراعی در جهان کشت می‌شود. در دنیای امروز گندم نه تنها یک ماده غذایی اساسی و مهم است، بلکه از لحاظ سیاسی نیز از اهمیتی همپایه نفت برخوردار است. با توجه به رشد روزافزون جمعیت، نیاز به افزایش تولیدگندم وفرآورده‌های آن روز به روز بیشتر احساس می‌شود. از آنجایی که افزایش تولید از طریق افزایش سطح زیر کشت به دلیل محدود بودن اراضی قابل کشت مقدور نیست، بنابراین بالا بردن میزان تولید در واحد سطح با رعایت اصول صحیح تکنیکی بهزراعی استفاده از ارقام پرمحصول و کاهش میزان خسارت ناشی از حمله آفات و بیماری‌ها امکان‌پذیر است.
در ایران به دلیل وجود شرایط آب و هوایی متنوع و کشت گسترده گندم، عوامل متعدد خسارت‌زا همه ساله این محصول را مورد حمله قرار داده و باعث خسارت فراوان از طریق کاهش میزان محصول و یا پایین آوردن ارزش غذایی آن می‌شوند. یکی از آن عوامل خسارت‌زا، سن گندم است و یکی از آفات درجه یک گندم به شمار می‌رود. سن گندم از برگ، ساقه و دانه‌های گندم، جو و غلات وحشی تغذیه می‌نماید. این حشره فقط سه ماه از سال در مزارع گندم فعالیت دارد و مدت 9 ماه از سال را در اماکن زمستانه به صورت استراحت به سر می‌برد. سن گندم از راسته ناجوربالان (Hemiptera) و از خانواده Scutelleridae می‌باشد و نام علمی آن Eurygaster integriceps است.
تحقیق در مورد صدمات عسلک برگ پنبه
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:26
فهرست مطالب
مقدمه
صدمات عسلک برگ پنبه
مناطق انتشار آفت در ایران و جهان
مشخصات ظاهری آفت
تخم
مراحل لاروی
شفیره یا پویاریوم
گیاهان میزبان
وضعیت نشو و نمای آفت
وضعیت نشو و نمای آفت در مناطق مختلف کشور
عوامل کنترل کننده طغیان آفت:
تعداد نسل سالیانه آفت:
دشمنان طبیعی:
طرق مبارزه:
موطن اولیه عسلک پنبه مناطق حاره آفریقا، جنوب شرقی آسیا و کشورهای هند و پاکستان است. در این نقاط به زراعتهای توتون، تنباکو و پنبه آسیب فراوان وارد می آورد. عسلک برگ پنبه برای اولین بار در سال 1323 در اطراف کرمان جمع آوری شده و در همان سالها در نقاط پنبه خیز فارس و کرمان انتشار داشته است. در سال 1327 تراکم و افزایش جمعیت این آفت در گرمسار بحد بسیار زیادی رسیده و در آنسال اغلب مزارع پنبه به این آفت مبتلا بوده اند. در سالهای اخیر مساحت زیر کشت این قبیل محصولات زراعی و توزیع فرآورده های آنها در سطح کشور افزایش یافته، درنتیجه دامنه انتشار و تراکم جمعیت آفت نیز بالا رفته است و خسارت کیفی آفت بعلت آغشته شدن الیاف به شیره های مترشحه از آفت بحدی بوده است که در صدور قسمتی از پنبه های تولیدی بخارج از کشور و همچنین در مصرف داخلی آن اشکالاتی ایجاد نموده است. پس همانطور که ملاحظه می کنید این آفت دیرزمانی است که سطح قابل ملاحظه ای از پنبه کاریهای کشور را مورد هجوم خود قرار داده و به اقتصاد کشور صدمات جبران ناپذیری وارد نموده است. لذا برخورد جدی و اصولی با این آفت می تواند از بروز صدمات بیشتر جلوگیری نماید.
صدمات عسلک برگ پنبه
در سالهای اخیر عسلک پنبه در مناطق مهم پنبه خیز ایران و برخی از مناطق کشت جالیز حالت طغیانی پیدا نموده و اکنون از مهمترین آفات پنبه و جالیز بشمار می آید.
1-در مزارع پنبه آلوده، جمعیت آفت در شرایط جوی مساعد بسرعت بالا می رود و بر اثر مکیدن شیره نباتی، محصول پنبه را نامرغوب کرده و مقدار عملکرد آنرا در واحد سطح «هکتار» بطور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.
2-همراه با ورود عضو مکنده حشره به بافت برگها مقداری از آنزیمهای حشره وارد بافت برگها می گردد. آشکار است که این آنزیمها دارای اثرات مضری در فیزیولوژی گیاه بوده که به تدریج موجب خشک شدن و مرگ برگها و بوته ها می گردد.
3-بر اثر ترشح مقدار زیادی شیره از حشره و برگهای مورد حمله سطح روئی و زیری برگها با این شیره آغشته می گردند این شیره علاوه بر اینکه موجب بسته شدن استوماتها و مختل شدن فعالیتهای حیاتی برگ می گردد محل مناسبی برای رشد بعضی از قارچها گردیده در اینصورت سطح برگ منظره سیاه رنگی بخود گرفته و بدون شک این چنین برگهائی قادر بانجام اعمال حیاتی نبوده و بالطبع موجب تقلیل رشد بوته می گردند.
4-شیره مترشحه از برگها و حشره بتدریج باعث آلودگی الیاف می گردند. این آلودگی کیفیت الیاف را از نظر ارزش نساجی پایین می آورد. این محصول آلوده به شیره مقدار قابل ملاحظه ای خاک و خاشاک بخود جذب کرده و کیفیت پنبه را بیشتر پایین می آورد.
مقصود از شرح فوق اینستکه آلودگی این آفت در مزارع پنبه موجب ریزش مقدار قابل ملاحظه ای از غنچه و گل و قوزه های کوچک می گردد، رشد قوزه های بزرگ را متوقف و درنتیجه از نظر کمی و کیفی آسیب زیادی می رساند.