مقاله بررسی رابطه بین عوامل سن و انگیزه در یادگیری زبان دوم بین دانشجویان

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 21 صفحه

بیان مسأله:

امروزه یادگیری زبان انگلیسی یک ضرورت انکار ناپذیر است چراکه زبان انگلیسی، زبان علم است و آموزش رشته های مختلف با افزایش روند جهانی سازی ارتباطات بین المللی، برنامه‌های رادیوئی و تلویزیونی، تجارت جهانی و آموزش علوم جدید همگی به زبان انگلیسی صورت می‌گیرند و عدم آشنایی با این زبان برابر با عدم زندگی در دنیای مدرن امروزی است زبان انگلیسی از زبانهای زنده و بین المللی دنیاست که پر طرفدار ترین زبان مکالمه ای دنیا است. 
زبان بین المللی جهان هم زبان انگلیسی است به دلیل یادگیری آسان و روان و آسان بودن در به کار بردن این زبان در مکالمه که زبان انگلیسی را به زبانهای دیگر جهان متمایز تر میکند.

آهنگ فزاینده تحقیق در خصوص فراگیری زبان اول طی نیمه قرن بیستم نه تنها توجه زبانشناسان را از کلیه زمینه ها به خود جلب کرده است بلکه توجه دست اندکاران اموزشی را نیز در تمام زمینه ها ی مربوط به زبان به خود معطوف نموده است. امروزه به کارگیری دست اوردهای پژوهشی در خصوص فراگیری زبان اول دامنه وسیعی را در بر می گیرد. برای مثال در اموزش مهارتهای مربوط به زبان چندان نامعمول نیست که متصدیان امر اموزش به منظور درک بهتر مهارتهای زبان و اموزش ان به بررسی چگونگی فراگیری زبان اول به ویژه پس از سن پنج سالگی بپردازند. در حال حاضر در اغلب برنامه های اموزش زبان خارجی و بسیاری از متون و دوره های استانداردآموزشی مطلبی ولو به صورت مقدماتی در خصوص زبان اول لحاظ شده است. دلایل این کار نیز واضح است : همه ما شاهد فراگیری اسان وخوب زبان اول از سوی کودکان بوده ایم با وجود این یادگیری زبان دوم به ویژه تحت شرایط آموزشی غالبا با مشکل بزرگی مواجه بوده است و بعضا منجر به شکست میشود. بنابراین لازم است با مطالعه منظم تجربه فراگیری زبان اول راهی فراسوی خود بگشاییم. چیزی که شاید چندان هم سهل نباشد این است که در این راستا مدرس زبان دوم چگونه جنبه های گوناگون  گاهی اوقات یافته های ضد و نقیض پژوهش در مورد زبان را تفسیر میکند. فراگیری زبان مادری در دوران کودکی آاغاز میشود اما  فراگیری زبان دوم دیر یا زود در دوران کودکی و نیز در دوران بزرگسالی روی میدهد. امروز بیشتر از دوره حساس زبان‌آموزی (و نه دوره بحرانی) نام برده می‌شود. ایندوره به زمانی اطلاق  می‌شود که کودک می‌تواند به آسانی،‌با سرعت و به طور کامل وحتی بدون آموزش زبان بیاموزد. به نظر می‌رسد که برای آموزش مهارت‌های مختلف زبانیدوره‌های حساس متفاوتی وجود دارد.