شیعه در شروع سلسله قاجار

         تشیّع  «اثنی  عشری » از سال  907 قمری  که  توسط  شاه  اسماعیل  صفوی  مذهب  رسمی  ایران  شد، تا اول  سلسله  قاجاریه  دورانهای  مختلفی  را پشت سر گذاشت . در دوران  شاهان  پرقدرت  صفوی ، گرچه  شاهان  احترام  زیاد به  علمای  شیعه  می گذاشتند، ولی  علما قدرت  کافی  برای  دخالت  در کار سیاست  و دولت  نداشتند. پس  از اینکه  سلطنت  به  دست  شاهان  ضعیف  صفوی  افتاد، قدرت  علمای  شیعه  کم  کم  زیاد شد تا اینکه  در زمان  شاه  سلطان  حسین  نفوذ علمای  دین  به  حد اعلای  خود رسید و حکومت  و سلطنت  تحت  نفوذ آنان  قرار گرفت .

این فایل دارای 53 صفحه می باشد.

تحقیق درمورد نقش روحانیون در انقلاب

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:40

فهرست مطالب:

روحانیان و پویایی فرهنگی ملت ایران

چکیده

 تعاریف

پیوند روحانیت با مردم

پیوند مذهب و سیاست

روحانیان در ایران هستیم

روحانیت پس از انقلاب اسلامی

دوره اول؛ تأسیس و ایجاد نظام

دوره دوم: استقرار نظام

دوره سوم: دوران ثبات نظام

دوره چهارم: از دوم خرداد 1372 تاکنون

نتیجه‏ گیری

  انقلاب اسلامی و نقش علما و روحانیت

نقش علما در انقلاب اسلامی

نویسنده در این پژوهش با نگاهی نو، به ارائه تعاریف، مفاهیم و کلید واژه هایی چون روحانی، مجتهد، حوزه علمیه، فرهنگ و... به ارزیابی نقش روحانیان در پویایی فرهنگی ملت ایران قبل، حین و پس از پیروزی انقلاب اسلامی پرداخته است. محقق در تلاشی مجدانه و رعایت انصاف که از شاخص‏ترین ویژگی‏های یک اثر علمی است به خدمات و تأثیرگذاری نهاد روحانیت در ایران اشاره کرده و با هدف کارآمدی به آسیب‏شناسی آن نیز پرداخته است. این بررسی متکفل مباحثی چون پیوند روحانیت با مردم، همکاری حوزه و دانشگاه، پیوند مذهب و سیاست و الزام روحانیت در مشارکت سیاسی، تعیین ادوار حضور روحانیت در عرصه فرهنگ و اجتماع در ایران قبل و بعد از انقلاب و تقسیم‏بندی گرایش‏های غالب در روحانیت پس از نهضت اسلامی 15 خرداد، می‏باشد. پژوهشگر با رویکردی تازه به تبیین نقش‏آفرینی روحانیت در چهار دوره پس از انقلاب اسلامی: دوره تأسیس و ایجاد نظام (1360-1357)، دوره استقرار نظام (68-1360)، دوره ثبات نظام (76-1368) و دوره چهارم (از دوم خرداد 76 تا کنون) پرداخته و خدمات و آسیب‏های هر دوره را تبیین و ارزیابی کرده است.

نویسنده بر این باور است که بخش عمده آثار مکتوب در عرصه فرهنگ دینی متعلق به روحانیت است. استقلال واقعی ایران در طول تاریخ مدیون روحانیت و حضور آن در صحنه بوده است. هرگاه تمامیت ارضی، استقلال و منافع ملی کشور به خطر افتاده است روحانیت در دفاع و پاسداری از آن نقش اول را ایفا کرده است. و در عین حال همواره بر لزوم بازنگری و آسیب‏شناسی در سازمان روحانیت به دست خود روحانیون تأکید کرده است، چرا که راز ماندگاری و حفظ جایگاه روحانیت در این نکته کلیدی نهفته است.