فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 12 صفحه
مقدمه :
دو امتیاز اساسی، انسان را از دیگر موجودات متمایز می سازد و در صورت عدم وجود این دو امتیاز، برتری انسان تنها در استفادة بهتر و شاید هوشمندانه تر از طبیعت، خلاصه شود. این دو گوهر متعالی در ذات وجود انسان بالقوه به ودیعه نهاده شده و در صورت استفادة بهینه از آن و بالفعل نمودن این قوای ارزشمند، میتوان به درجاتٍ والائی نائل آمد.
این دو گوهر ارزشمند، به بینشها و گرایشهای انسان مربوطند و آدمی را در این دو حوزه بر دیگر موجودات برتری می بخشند. انسان همانگونه که از توانائی در این دو حوزه بهره میجوید در عین حال از محدودیت هائی در این دو ناحیه نیز رنج می برد.
به این معنا که توانائی انسان در بینش و گرایش نامحدود نبوده و شعاع این توانائی، تنها محدوده ای خاص را پوشش می دهد و با تکیه بر این شعاع نمی توان همه زوایای حیات را روشن نمود.
بالفعل نمودن استعدادهای نهفته در نهاد بشر، تنها در سایه وحی الهی ممکن بوده و انسان تنها با بهره جستن از وحی میتواند آنگونه که شایستة ظرفیت وجودی اوست به زندگی خود معنا و قوام داده و مقام والای خلیفةالهی را احراز نماید، در غیر اینصورت او موجودی خواهد بود که تنها حامل استعداد انسان بودن است و نه انسان کامل آنگونه که مورد نظر دین است.
در اینجاست که ضرورت دین و دینداری و قلمرو وسیع آن، خود را نمایان می سازد. دین توانائی انسان را در دو حوزة بینش و گرایش پرورش می دهد و انسان حقایقی را که معرفت به آن تنها در سایه وجود وحی ممکن است، خواهد آموخت.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:23
فهرست مطالب
· بهرهگیرى از ابعاد سیاسى حج بهرهگیرى سیاسى اهلبیت از مراسم حج و عمره
الف: مانور توحیدى قهرمانانه پیامبر (ص) و همراهان هنگام طواف
ب: اعتراض شدید و علنى امام حسین علیه السلام به معاویه در مراسم حج
ج: برخورد امام سجاد علیه السلام با طاغوت عصرش در کنار کعبه
حج در اسلام، ذخیرهاى ارزشمند، بلند پایه و جاوید و چشمهاى همیشه جوشان با جویبارهاى گوارا، زلال و یک مکتب سازنده و بالنده است و همواره تشنگان را به سوى خود مىطلبد تا به آنها حیات و نشاط ببخشد.
با کمال تأسف، بیشتر حاجیان، از حج تنها به پوستهاى از آن قناعت کرده و مغز آن را به دور افکندهاند، و یا این که حج را وسیله تفریح و سیر و سیاحت و یا تظاهر و تهیه وسائل مادى و شخصى خود قرار دادهاند، و هرگز به روح آن توجه نمىکنند. روشن است که چنین حجى، حج ابراهیمى و حج محمدى(ص) نخواهد بود.
حج، تنها یک عبادت محض و خودسازى بدون توجه به اجتماع نیست؛ بلکه حج:
در عین آن که خودسازى است، وسیله جامعهسازى است.
و در عین آن که موجب ارتقاء فضائل اخلاقى است، وسیلهاى براى سامان بخشیدن سیاست اسلامى است.
و در عین آن که گناهزدائى است، وسیلهاى براى امام شناسى، و حرکت در مسیر جهتگیرى امام بر حق است.
با کمال تأسف، بیشتر حاجیان، از حج تنها به پوستهاى از آن قناعت کرده و مغز آن را به دور افکندهاند، و یا این که حج را وسیله تفریح و سیر و سیاحت و یا تظاهر و تهیه وسائل مادى و شخصى خود قرار دادهاند، و هرگز به روح آن توجه نمىکنند. روشن است که چنین حجى، حج ابراهیمى و حج محمدى(ص) نخواهد بود.
حج در اسلام در عین این که پاکترین و عمیقترین عبادت براى تطهیر و شستشوى روح و روان از هر گونه آلودگى است، مؤثرترین وسیله براى تبیین و پیشبرد اهداف سیاسى است، و اصولاً نمىتوان حج را از دو خصیصه «عبادت» و «سیاست» جدا کرد، که این دو تار و پود حج را تشکیل مىدهند، چرا که روح عبادت، توجه به خدا است، و روح سیاست توجه به خلق خدا، و این دو در مراسم حج آنچنان به هم آمیختهاند که جدا کردن هر یک، مساوى با نابودى اصل حج است، به عبارت روشنتر امور سیاسى در سطح عالى و کامل، آنچنان در یکایک دستورهاى حج، جریان دارد، که خون در پیکر انسان جارى و سارى است، و آنان که منهاى توجه به جنبههاى سیاسى حج، به انجام مراسم حج مىپردازند، و تنها به پوستهاى از ظواهر عبادى حج قناعت مىکنند، قطعاً بدانند که حج را از محتوایش خارج کرده، و هیچ گونه بهره صحیح از آن نخواهند برد، براى دریافت این مطلب به روایت زیر توجه کنید:
امام باقر علیه السلام همراه یکى از روشندلان به نام ابوبصیر، در مراسم حج شرکت نمود، ابوبصیر، ناله و فریاد و صداى گریه بسیار شنیده گفت: «ما اَکْثَرَ الْحَجیجُ وَ اَعْظَمَ الضَّجِیجُ»؛ «چقدر حاجى زیاد است، و گریه مردم، عظیم و گسترده مىباشد.»
عصر امام باقر علیه السلام بود، طاغوتیان بنىامیه بر سراسر نقاط اسلامى حکومت مىکردند، اکثر مردم دنباله رو آنها بودند، و از اسلام جز پوستى دیده نمىشد، حج آنها نیز همان حج طاغوتى بود، در ظاهر طواف کعبه مىکردند و فریاد لبیک لبیک، سر مىدادند، ولى امام حق را نمىشناختند، و یا اگر شناخته بودند، به جاى پیروى از او، به دنبال طاغوت عصر، حرکت مىنمودند.
امام باقر علیه السلام همراه یکى از روشندلان به نام ابو بصیر، در مراسم حج شرکت نمود، ابوبصیر، ناله و فریاد و صداى گریه بسیار شنیده گفت: «ما اَکْثَرَ الْحَجیجُ وَ اَعْظَمَ الضَّجِیجُ»؛ «چقدر حاجى زیاد است، و گریه مردم، عظیم و گسترده مىباشد.»
خودسازی و جامعه سازی
در برنامه ی فعالیت های جوان مسلمان
نویسنده: حجتالاسلام و المسلمین عالم زاده نوریناشر: قدس رضوی
تعداد صفحه:108
قطع: پالتویی
تاریخ نشر: 92/01/31
نوبت چاپ: 1
محل نشر: مشهد
رده دیویی: 303.375
زبان کتاب: فارسی
برچسب ها: جوانان و اسلام;خودسازی (اسلام) - جنبههای اجتماعی; تبلیغات ;انتظام و نظارت ;روندهای اجتماعی ;علوم اجتماعی، جامعهشناسی و مردم شناسی ; علوم اجتماعی ;