مقاله - جهان اسرار آمیز فضا / دنیای ستارگان

لینک دانلود "  MIMI file " پایین همین صفحه 

تعداد صفحات :  " 59 "

فرمت فایل : " word "

فهرست مطالب :

مقدمه

آزمایشهای جالب

مریخ

«نور در فضا»

مغناطیس سیارات

جو سیارات

پرتوهای کیهانی

مشتری

«کاوشگران فضا»

تلسکوپ فضایی هابل

«پولسارها»

کپلر

صورت های فلکی

«سیاه ماده»

«مدار فضایی»

«ونوس»

«گالیله»

«فاصله یا بی فضایی»

«سفینه های فضایی»

«ستاره های دنباله دار»

«ستاره های غول آسا»

«ماه گرفتگی و خورشیدگرفتگی»

«ویلیام هرشل»

«ماهواره ها»

ایستادن روی زمین

افق دور

افق دید

کره فشرده

پل خلیج هامبر

افق تیره

روشن کردن آتش

ابر

روز و شب

روز آفتابی

سرعت چرخش

باد حاصل از گردش زمین

تغییر فصل ها

بلندی و کوتاهی سایه

انحراف در مسیر حرکت سیاره

مدار زمین

اعلام وقت

ساعت آفتابی

بخشی از  فایل  :

مقدمه

آیا تاکنون به شگفتیهایی که در اعماق فضا نهفته است فکر کرده اید؟

این تحقیق  شما را به سفری در آسمان می برد که از زمین شروع شده و در

در نهایت به منظومه شمسی و ستارگان ختم می شود. همه این چیزها را بدون آنکه نیازی به مسافرت در فضا داشته باشید، بدون اینکه متوجه باشید، هر روز با اصول متعدد علم نجوم سر و کار دارید. از هوایی که تنفس می کنید گرفته تا خورشیدی که باعث روشنایی روز می شود و جاذبه ای که شما را محکم بر روی زمین نگه می دارد. همه این پدیده های روزمره را می توان با ستارگان چشمک زنی که شب هنگام، در آسمان بالای سرتان، می درخشند، مرتبط دانست.

آزمایشهای جالب

هر جا که این نشانه را دیدید(پایین)، آزمایشی است در ارتباط با موضوع مربوطه که شما نیز به راحتی می توانید آن را انجام دهید. فقط کافی است از دستورالعملهای ساده آن پیروی کنید تا نتایج آن چشمانتان را به شگفتی های فضا بگشاید. شما ضمن مطالعه این کتاب در می یابید که چرا اجسام به سمت پایین سقوط می کنند و چه زمانی بهترین موقع برای دیدن باران شهاب سنگهاست.

مریخ

مریخ نزدیک ترین سیاره به زمین پس از سیاره ونوس است. این سیاره از نظر جو وطول دوره شبانه روز، شبیه ترین سیاره به زمین است. مریخ به سیاره قرمز مشهور است، زیرا آهن اکسید شده زیادی بر سطح آن وجود دارد که ظاهری قرمز رنگ به این سیاره می دهد.

رشته کوه آتشفشانی اولمپوس در مریخ بلندترین رشته کوه این سیاره است که به برابر مرتفع تر از قله اورست در زمین است.

در سال 1880 میلادی یک ستاره شناس آمریکایی، خط سیاه و عمیقی را بر روی مریخ مشاهده کرد. این ناحیه دره « مارینه » نام دارد که شبیه دره « گراندکانیون » در روی کره زمین است.

یافته های فعلی در مورد سیاره مریخ مربوط به اطلاعاتی است که کاوشگر وایکینگ به زمین ارسال کرده است. بر این اساس معلوم شد که سنگواره کوچکی بر روی یکی از صخره های مریخ وجود دارد. آیا این سنگواره دلیل وجود حیات بر مریخ است؟ یا قبلا زندگی بر سطح این سیاره وجود داشته است؟ ماموریت های فضایی آینده به این پرسش ها پاسخ خواهد داد.

دانشمندان علوم فضایی به شواهدی دست پیدا کرده اند که بر اساس آنها معلوم شده است مریخ در گذشته دارای آب و گرما بوده است. هر چند آنها نمی دانند مقدار آب و درجه گرما چه اندازه بوده است.

مریخ دو قمر کوچک به نام های « فوبوس » و « دیموس » در اطراف خود دارد. فوبوس 27 کیلومتر و دیموس 15 کیلومتر طول دارند. هر دو دارای مقداری شتاب جاذبه نیز هستند.

«نور در فضا»

نور سریع ترین چیزی است که در عالم حرکت می کند. سرعت نور به صورت دقیق       458/792 /299 متر در هر  ثانیه است. نور به خط راست حرکت می کند و رنگ ها از طول موج های مختلف نور حاصل می شوند.

نور ستاره ها، از فاصله های بسیار و به وسیله گیرنده حساسی به نام  CCD ثبت   می شود. نور از راه رسیده به صورت بسته های کوچک پر انرژی به نام فوتون دریافت  می شوند. تصویر ستاره نیز از این نور تشکیل می شود.

مغناطیس سیارات

مغناطیس نیرویی است که مواد آهنی و نیکل را جذب خود می کند. الکتریسیته نیز خاصیت مغناطیسی دارد. به اطراف محلی که نیروی مغناطیسی اثر می کند، میدان جاذبه مغناطیسی گفته می شود. اگر این نیروی جاذبه اطراف یک ستاره یا سیاره باشد، به این میدان « ماگنتوسفر» گفته  می شود.

بیشتر سیارات منظومه شمسی مانند زمین ما، میدان مغناطیسی قوی در اطراف خود دارند. خاصیت مغناطیسی سیارات به دلیل وجود آهن مایع در مرکز سیاره و چرخشی سیاره به دور خود است. مقدار نیروی جاذبه مشتری 30 برابر قوی تر از نیروی جاذبه کره زمین است، زیرا مشتری بسیار بزرگ است و با سرعت زیادی به دور خود می چرخد. سیاره نپتون و اورانوس، جاذبه مغناطیسی غیر عادی دارند، زیرا چرخش این دو سیاره به دور خود با سایر سیارات منظومه شمسی متفاوت است.

جو سیارات

جو یا اتمسفر، مجموعه ای ای از گازهاست که به دلیل وجود جاذبه بر اطراف یک سیاره باقی   می ماند. هر سیاره در منظومه شمسی دارای جو است، اما ترکیب گازهای تشکیل دهنده آنها با یکدیگر متفاوت است. زمین تنها سیاره ای است که جو آن برای تنفس انسان مناسب است.

قمرهای اطراف سیارات در منظومه شمسی بسیار کوچکند و جاذبه کمی دارند. بنابراین جو بر اطراف خود ندارند. البته قمر « دتیتان » بر گرد مریخ و معدودی قمرهای دیگر دارای جو هستند. جو اولیه در اطراف خورشید ایجاد شده است که شامل ابرهایی از گاز و ذرات گرد و غبار کیهانی بوده است. در زمین، جو اولیه از گازهای ناشی از فعالیت های آتشفشانی به وجود آمد. اما اکسیژن آن از جانداران میکروسکوپی حاصل شده است.

تحقیق - منظومه شمسی

لینک دانلود "  MIMI file " پایین همین صفحه 

تعداد صفحات :  "  58 "

فرمت فایل : "  word   "

فهرست مطالب :

منظومه شمسی

ستاره صبحگاهی ـ ستاره شامگاهی 

مطالعه زهره 

اقیانوسی از ابر 

زهره خواهر زمین است ؟

دمای زهره گرمتر از آن که تحمل‌ پذیر باشد

مکانی زیبا برای دیدن، ولی ...

 دو قلوی زمین یا خطایی در تعیین هویت 

سیاره معکوس 

نقشه زهره 

واقعیت‌ها 

زهره نوارهای گاز 

آفتاب شبانگاهی 

شب روز هنگام راههای جدید برای دیدن خورشید 

خورشید از فضا

کاوش اسرار خورشید 

مناطق زمین 

اقیانوس‌ها 

سپر نامرئی زمین 

سپر نامرئی زمین 

قایق نجات ما در فضا 

واقعیت‌های زمین 

مریخ 

راز مریخ 

قمرهای مریخ 

واقعیت‌های مریخ

بادها و گردبادهای بسیار شدید 

حلقة مشتری

کشف مشتری 

چنین است مشتری 

خانوادة مشتری

آنچه آموخته‌ایم 

واقعیتهای مشتری

پلوتن

کشف پلوتن 

مدار طولانی 

مدار متجاوز پلوتن

شارون ـ همراه پلوتن 

کوچکتر از آنکه دیده شود

تصویرهای اکسترونی 

پلوتن گرفت‌ها و شارون گرفت‌ها 

  چشم‌اندازی از پلوتن 

آیا کاوشگرها به پلوتن فرستاده خواهد شد ؟

اکنون در جستجوی سیاره دهم

مرز نهایی منظومه شمسی کجاست ؟

واقعیت‌های پلوتن

ستاره دنباله‌دار چیست؟

شهاب چیست ؟

بخشی از  فایل  :

درباره چگونگی بوجود آمده سیاره‌ها نظریه‌های گوناگونی وجود دارد بعضی از دانشمندان عقیده دارند که همه سیاره‌های منظومه شمسی بین 5 تا 6 هزار میلیون سال پیش پدید آمده‌اند در آن زمان خورشید هنوز ستاره جوانی بود یعنی مدت زیادی از پدید آمدن خود خورشید نمی‌گذشت.

خورشید به هنگام حرکت در فضا از میان ابرهای بسیار بزرگی از گاز و غبار عبور کرد. نیروی جاذبه خورشید قسمتی از این گازها و ذره‌های غبار را به سوی خود کشید به این ترتیب دایره‌ای از ذرات کوچک و گاز در اطراف خورشید جمع شد. این دایره به دور خورشید می‌چرخید کم کم ذره‌ها یکدیگر را جذب کردند و به هم پیوستند از این پیوستن، توده‌های کوچکی از غبار و گاز پدید آمد. این توده‌ها، که هم چنان گرد خورشید می‌چرخیدند هنوز بسیار کوچک بودند، اما رفته رفته بزرگتر می‌شدند. هر چه این توده‌ها بزرگتر می‌گشتند، نیروی جاذبه آنها هم بیشتر می‌شد و گرد و غبار بیشتری را به سوی خود می‌کشید.

پس از گذشت چند هزار سال، 9 سیاره بزرگ و چندین سیاره کوچک به وجود آمد که همه به دور خورشید می‌چرخیدند به این ترتیب، منظومه شمسی پدید آمد[1].

نام تمام سیارات منظومه شمسی به جز یکی، از اسامی خدایان و الهه‌های افسانه‌های روم و یونان گرفته شده است برای مثال نام بزرگترین سیاره، ژوپیتر (مشتری) ، نام یونانی خدای خدایان است. استثنای این نامها نام سیاره ما زمین است. علت آن نیز این است که در قدیم می‌پنداشتند که تمامی سیارات همانند خدایان در بهشت قرار دارند و زمین زیر آنها است[2].

زهره با تمام سیاره‌های دیگر تفاوت دارد. دور تا دور «زهره» نوعی جو وجود دارد. این جو پر است از ابرهای فشرده آنچه ما با تلسکوپ می‌بینیم، همین ابرها هستند. در حقیقت سطح واقعی کره زهره را اصلاً نمی‌توان دید. پوشش ابر مانندی که دور زهره را گرفته هر چه بیشتر نور خورشید را منعکس می‌کند برای همین است که زهره درخشانترین سیاره به نظر می‌رسد.

اگر پس از غروب خورشید به مغرب آسمان نگاه کنید، ستاره درخشانی را می‌بینید. آنچه می‌بینید به راستی ستاره نیست و از خود نور ندارد این همان سیاره زهره است که نور خورشید را به سوی زمین باز می‌تاباند. پیش از طلوع خورشید هم می‌توان زهره را در طرف شرق آسمان دید. به همین دلیل آن را ستاره صبح هم نامیده‌اند.

فشار جو و دما در کره زهره آنقدر زیاد است که اگر انسانی پا به آنجا می‌گذاشت، در دم خرد می‌شد و می‌سوخت[3].

ستاره صبحگاهی ـ ستاره شامگاهی :

زهره پرنورترین سیاره در میان ستارگان و سیارات آسمان است. فقط خورشید و ماه از آن پر نورترند. بر خلاف بسیاری از سیارات، زهره در آسمان هرگز از خورشید فاصله چندانی نمی‌گیرد، و از این رو فقط پیش از طلوع یا پس از غروب آفتاب دیده می‌شود. هنگامی که در شرق خورشید قرار می‌گیرد، همچون جواهر در آسمان شامگاهی می‌درخشد و به ستاره شامگاهی موسوم است. هنگامی که در غرب خورشید است، پیش از سپیده‌دم می‌درخشد و ستاره صبحگاهی نامیده می‌شود.

در دوران کهن ستاره صبحگاهی و ستاره شامگاهی را دو ستاره متفاوت می‌پنداشتند، حتی آنها را به نامهای متفاوتی موسوم کردند، پیش از آنکه توجه کنند که این دو «ستاره» هیچ گاه در یک زمان در آسمان دیده نمی‌شوند[4]. امروزه ما می‌دانیم که آنها یک سیاره هستند نه دو سیاره.

این جرم آسمانی به سبب درخشش دلپذیرش به نام ونوس، الهه زیبای عشق موسوم شد.

مطالعه زهره :

بابلی‌ها در گذشته متوجه حرکت زهره در آسمان شده بودند و به حرکت سایر سیارات در آسمان نیز متوجه داشتند. این توجه سبب پیشرفت علم ستاره‌شناسی و ریاضیات شد. بطلمیوس، ستاره شناس یونانی، محل زهره و سایر سیارات را در تمام اوقات مشخص کرد. تنها خطای اولین بود که زمین را مرکز منظومه شمسی قرار داد و معتقد بود که خورشید و سیارات دیگر به گرد زمین می‌گردند.

گالیلئو گالیله، ستاره شناسی ایتالیایی، نخستین کسی بود که برای اجسام در آسمان از تلسکوپ استفاده کرد. در سال 1610، زهره را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که این سیاره، مانند قمر زمین، دارای هاله است: گاه به صورت قرص کامل است، زمانی نیمی از آن روشن است و زمانی دیگر به صورت هلال دیده می‌شود. بر اساس نظریه قدیمی که همه چیز به گرد زمین می‌گردد، لازم بود که زهره همیشه به یک حالت دیده شود. این واقعیت که زهره تغییر حالت می‌داد به اثبات این قضیه کمک کرد که سیارات و از جمله زمین بدور خورشید می‌گردند[5].

اقیانوسی از ابر :

هنگامی که زهره و زمین در یک سوی خورشید قرار می‌گیرند، فاصله زهره تا زمین به 38 میلیون کیلومتر می‌رسد. این فاصله به جز ماه، کمترین فاصله یک جرم بزرگ دیگر با زمین است[6].

در سال 1761 رویداد نادری موسوم به عبور خورشید رخ داد و آن عبور زهره از برابر صفحه کامل خورشید بود.

با رصد عبور زهره از برابر صفحه خورشید، ستاره‌شناسان توانستند پی ببرند که جو زهره ابری است.

هنگامی که زهره را از درون تلسکوپ مشاهده می‌کنیم فقط ابرهای زرد رنگی می‌بینیم. این ابرها ضخیم سالهای بسیار مانع آن شد که اخترشناسان بتوانند سطح زهره را مورد مطالعه قرار دهند، با وجود آنکه زهره نزدیکترین سیاره به زمین است[7].

زهره خواهر زمین است ؟ این واقعیت که زهره دارای لایه ضخیمی از ابر است در ذهن کسان بسیاری این فکر را به وجود آورده که باید آب فراوانی در سطح آن وجود داشته باشد. زهره از زمین به خورشید نزدیکتر است. با وجود آنکه این نزدیکتر بودن سبب می شود که زهره حرارت خورشید را بیشتر از زمین جذب کند، دانشمندان بر این تصور بودند که ابرهای زهره احتمالاً نور خورشید را منعکس می‌کنند و مانع زیاد گرم شدن سطح آن می‌شوند. برخی از دانشمندان و بسیاری از نویسندگان داستانهای علمی ـ تخیلی، مریخ را سیاره‌ای پیر، یعنی صورتی از زمین در آینده دور، تصویر می‌کردند. آنان زهره را نیز سیاره‌ای جوان می‌دانستتند و آن را بیشتر متشابه زمین در دوران پیش از تاریخ و در عصر دایناسورها تصور می‌کردند. آنان زهره را دنیایی گرمسیر با اقیانوسهایی گرم و حیات جانوری و گیاهی فراوان تصویر می‌کردند. چون زهره تقریباً هم اندازه زمین است بسیاری از مردم آن را خواهر توأم زمین می‌دانستند.    

دانلود مقاله خورشید

لینک و پرداخت دانلود * پایین مطلب *

فرمت فایل : word ( قابل ویرایش )

تعداد صفحه : 5

 فهرست:

مقدمه

زبانه‌ها و شعله‌های خورشیدی

باد خورشیدی

چرخه‌ها و لکه‌های خورشیدی

مرگ خورشید

مقدمه:

خورشید ستاره‌ای است از ستارگان رشته اصلی که 5 میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره 1.4 میلیون کیلومتر (870000 مایل) است. جرم این ستاره 7 برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین 750 برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می‌چرخند. در هسته خورشید ، جرم توسط واکنشهای هسته‌ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی که نوعی انرژی هستند، می‌شود. این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشنگی خورشید می‌گردد. سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه خورشید در مدارهایشان قرار گرفته‌اند نیز گرمایشان را از این انرژی می‌گیرند