مقاله بررسی و ارزیابی نقش علم و دین درخودسازی انسان

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 12 صفحه

مقدمه :

دو امتیاز اساسی، انسان را از دیگر موجودات متمایز می سازد و در صورت عدم وجود این دو امتیاز، برتری انسان تنها در استفادة بهتر و شاید هوشمندانه تر از طبیعت، خلاصه شود. این دو گوهر متعالی در ذات وجود انسان بالقوه به ودیعه نهاده شده و در صورت استفادة بهینه از آن و بالفعل نمودن این قوای ارزشمند، میتوان  به درجاتٍ والائی نائل آمد.

 این دو گوهر ارزشمند، به بینشها و گرایشهای انسان مربوطند و آدمی را در این دو حوزه بر دیگر موجودات برتری می بخشند. انسان همانگونه که از توانائی در این دو حوزه بهره میجوید در عین حال از محدودیت هائی  در این دو ناحیه نیز رنج می برد.

 به این معنا که توانائی انسان در بینش و گرایش نامحدود نبوده و شعاع  این توانائی، تنها محدوده ای خاص را پوشش می دهد و  با تکیه بر این شعاع  نمی توان همه زوایای حیات را روشن نمود.

بالفعل نمودن استعدادهای نهفته در نهاد بشر، تنها در سایه وحی الهی  ممکن بوده و انسان تنها با بهره جستن از وحی  میتواند آنگونه که شایستة ظرفیت وجودی اوست به زندگی خود معنا و قوام داده  و مقام والای خلیفةالهی را احراز نماید، در غیر اینصورت او موجودی خواهد بود که تنها حامل استعداد انسان بودن است و نه انسان کامل آنگونه که مورد نظر دین است.

در اینجاست که ضرورت دین و دینداری و قلمرو وسیع آن، خود را نمایان می سازد. دین توانائی انسان را در دو حوزة بینش و گرایش پرورش می دهد و انسان حقایقی را که معرفت به آن تنها در سایه وجود وحی ممکن است، خواهد آموخت.