بررسی اثر عدد فرود برعمق پایداری سنگ چین در محل تکیه گاه پل با دیواره قائم مستطیلی در قوس 180 رودخانه

نویسند‌گان: [ مرتضی سبهانی ] - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های ابی دانشگاه آزاد اسلامی واحداهواز[ علیرضا مسجدی ] - دانشیارگروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامیواحداهواز[ حسین فتحیان ] - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی واحداهواز

خلاصه مقاله:

آبشستگى موضعى اطراف پایه ها و تکیه گاه پل ها، یکى از علل تخریب یا آسیب دیدگى بسیارى از پلها در جهان بوده است. مکانیزم آبشستگى موضعى اطراف تکیه گاه پل ها بسیار پیچیده بوده و تا بحال محققین زیادى به بررسى جلوگیری از آن پرداخته اند. روشهاى مختلفى براى جلوگیری و یا کاهش آبشستگى موضعى اطراف تکیه گاه ها و پایه هاى پل ارائه شده است، در این بین مى توان به استفاده از سنگ چین (ریپ رپ) جهت مسلح کردن بستر و همچنین براى تغیر الگوى جریان در اطراف تکیه گاه ها و پایه هاى پل اشاره نمود هدف از این تحقیق، بررسى اثر عدد فرود بر عمق پایداری سنگ چین در اطراف تکیه گاه پل با دیوار قائم در قوس 180 درجه است. در این تحقیق سنگ چین با چگالی 1/2 ، با قطرهاى 76/4، 52/9 ، 7/12 و 1/19میلى متر اطراف تکیه گاه، در موقعیت 70 درجه و با چهار دبى 17 ، 20، 23 و 27 لیتر بر ثانیه مورد آزمایش قرار گرفت. در هر آزمایش، عمق جریان در شرایط آستانه حرکت و شکست یادداشت شد. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد، در هر چگالی به ازاى دبى ثابت، با افزایش قطر سنگ چین ها، عدد پایداری در دو شرایط آستانه حرکت و شکست، کاهش می یابد

کلمات کلیدی:قوس رودخانه ، پایداری سنگ چین ، تکیه گاه قائم مستطیلی

مقاله با عنوان اثر فشار تزریق بر نشست تونل های کم عمق حفاری شده به روش مکانیزه در محیط های شهری

مقاله با عنوان اثر فشار تزریق بر نشست تونل های کم عمق حفاری شده به روش مکانیزه در محیط های شهری که در ششمین کنگره ملی مهندسی عمران ارائه شده است، آماده دانلود می باشد.

سرفصل مربوط: ژئوتکنیک

سال برگزاری:1390

محل برگزاری: سمنان - دانشگاه سمنان

محتویات فایل: فایل زیپ حاوی یک pdf

نویسند‌گان:
[ محمدرضا سقازاده ] - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعت آب و برق (شهید عباسپور) 
[ احمدرضا محبوبی ] - دانشیار دانشگاه صنعتی آب و برق شهیدعباسپور
[ سعید قربان بیگی ] - استادیار دانشگاه صنعت آب و برق (شهید عباسپور) ، دانشکده مهندسی آب

چکیده

عوامل موثر در نشست سطح زمین در روش حفاری مکانیزه را می توان عمدتا به سه دسته عوامل هندسی ، عوامل ژئومکانیکی و نیز پارامتر های کاری ماشین حفاری تقسیم بندی کرد. عوامل هندسی شامل عمق و قطر تونل می باشند پارامتر های کاری ماشین شامل فشار وارد بر جبهه حفاری ، فشار تزریق در پشت سگمنت ها و نیز میزان تغییر قطر (کاهش قطر دستگاه در طول) دستگاه می باشد و پارامتر های ژئومکانیکی شامل مشخصات مکانیکی لایه های خاک مابین تونل تا سطح زمین می باشد در حفاری مکانیزه ( TBM ) با پیشروی دستگاه حفار، عملیات سگمنت گذاری پوشش که شامل نصب سگمنت ها و تزریق در پشت لاینینگ است صورت می گیرد. به دلیل مسائل اجرایی، قطر حفاری شده توسط دستگاه از قطر خارجی حلقه بتنی مقداری بیشتر است و همواره فضایی پشت پوشش بتنی قرار دارد که بایستی با عملیات تزریق پر شود تا از ریزش احتمالی خاک و همگرا شدن تونل و در نتیجه نشست های سطحی زمین، علی الخصوص در تونل های کم عمق، جلوگیری به عمل آید. فشارتزریق در این عملیات از اهمیت خاصی برخوردار است. افزایش بیش از حد این فشار باعث ایجاد تورم خاک در سطح زمین شده و فشار اضافی نیز به لاینینگ وارد می سازد. همچنین کم بودن فشار تزریق نیز می تواند منجر به نشست سطحی گردد. نشست یا تورم سطح زمین می تواند خساراتی را به سازه های سطحی وارد می سازد. به ویژه در محیط های شهری که با انبوهی از ساخت و ساز های سطحی مواجه هستیم. در این مقاله پارامتر بی بعد جدیدی که وابسته به فشار تزریق و خصوصیات مقاومتی خاک و تنش های اولیه در خاک است تعریف شده است و سپس رابطه نشست با توجه به این پارامتر با مدل سازی عددی با نرم افزارPLAXIS 3D Tunnel تعیین گردیده است که منجر به ارائه رابطه جدیدی برای تعیین نشست ماکزیمم قائم در سطح زمین می شود. همچنین می توان بکمک آن مقدار نشست ماکزیمم سطحی زمین را با توجه به فشار تزریق اعمال شده بطور مناسبی تعیین نمود.

پیش بینی عمق آبشستگی پایه های پل با استفاده از فرمول های تجربی

نویسند‌گان: [ سپیده بیرامی پور ] - دانش اموخته کارشناسی ارشد سازه های ابی دانشگاه شهیدباهنرکرمان و کارشناس مطالعات اداره کل ابخیزداری و منابع طبیعی کرمان[ هادی حق جوئی ] - دانش اموخته کارشناسی ارشد سازه های ابی دانشگاه شهیدباهنرکرمان و کارشناس آب و فاضلاب شرکت مهندسین مشاورهلیل آب

خلاصه مقاله:

تخمین حداکثر عمق آبشستگی به منظور ایمنی و طراحی اقتصادی پل لازم و ضروری است فرمول های زیادی برای پیش بینی ماکسیمم عمق آبشستگی موضعی در محل پایه های پل توسعه یافته اند این فرمول ها از اطلاعات محدودی که از مدل های فیزیکی موجود بوده است به دست آمده است بنابراین به کارگیری این فرمول ها در طراحی متغیر است زیرا بین وضعیت های آزمایشگاهی و محل واقعی اندازه گیری تفاوت هایی وجود دارد ارزیابی فرمولهای متعددی که در داده های آزمایشگاهی هم به خوبی داده های میدانی به کار گرفته شود لازم است تا ما در امر پیش بینی ماکسیمم عمق آبشستگی پایه های پل کمک کند در این مقاله فرمول با استفاده از اطلاعات آزمایگشاهی و صحرایی مورد استفاده قرار گرفته است این فرمول ها شامل لارسن و تاج احمد لاراس و کلمن می باشد مقایسه بین اعماق پیش بینی شده و اندازه گیری شده از اطلاعات میدانی و آزمایشگاهی نشان می دهدد که روش لاراس یک تخمین قابل قبول از عمق آبشستگی پایه های پل ارائه می دهد

کلمات کلیدی:

 آبشستگی ، داده های صحرائی ، روابط تجربی ، خطای مجذورمیانگین مربعات RMSE