منظور از یک میکروپروسسور(CPU)، میکروپروسسور هایی از خانواده x86 اینتل مثل 8086، 80286، 80386، 68020، 68030، 68040 و یا خانوادههایی از این قبیل است. این میکروپروسسورها فاقد RAM، ROM و پورتهای I/O در درون خود تراشه هستند
286(1-2MHz) – 386(4-16MHz) – 486(16-133MHz) – 586(Pentium)
یک میکروکنترلر دارای یک CPU (30MHZ) به همراه مقدار ثابتی از RAM، ROM و پورتهای I/O و تایمر در درون خود می باشد البته با استفاده از حافظه جانبی و تراشه های دیگر میتوان مقدار RAM، ROM و تعداد پورتهای I/O را در یک میکروکنترلر افزایش داد
تعداد اسلاید آن18اسلاید آماده و ظاهری زیبا می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده بودن مقالات و ظاهر زیبای اسلایدها می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا باز کنید
صفحه
ضریب توان چیست ؟m ضریب توان
m محاسبه ی ضریب توان
m اندازه گیری ضریب توان
m اصلاح ضریب توان
نحوه ی ساختن کسینوس فی متر توسط میکرو AVRm Step 1
Step 2m
Step 3m
Step 4 m
ادوات و قطعات استفاد ه شده در این پروژه
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 27صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا باز کنید
لینک و پرداخت دانلود * پایین مطلب *
فرمت فایل : word ( قابل ویرایش )
تعداد صفحه : 58
فهرست
تشریح پایه های 8051 و RAM و ROM داخلی آن
پشته
ROM چیست
پایه RST(9) ریست
دستور مقایسه CJNE REG,DATA,LABEL
مقدمه
میکرولنترلر 8051 پایه و اساسی است برای یادگیری دیگر میکروکنترلر ها دستورات اسمبلی این میکرو نسبت به AVR خیلی کمتر هست و دارای امکانات کمتری نسبت به دیگر میکرو ها است به همین دلیل یادگیری و فهم آن خیلی راحت و آسان می باشد که برای شروع ابتدا باید مفاهیم منطق و دیجیتال را خوب فهمیده باشید و بعد از آن باید سخت افرار 8051 و RAM و ROM داخلی آن را درک کرده باشید تا بتوانید یک برنامه کاربردی بنویسید تا یک پروسه را کنترل کند. خیلی ها برای یادگیری میگن که ما که می خواهیم برنامه نویسی میکرو را یاد بگیرم پس بهتر بالاترین میکرو یعنی AVR یا PIC یاد بگیریم در صورتی که به نظر من کاملا اشتاه بوده و کار غلطی است که اگه بخواهید تا آخر ادامه دهید کاری طاقت فرسا خواهد بود. مثل این خواهد بود که سقف طبقه اول یک ساختمان را درست نکرده باشیم و بخواهیم طبقه دوم را درست کنیم
هدف معمول آستنیته کردن این است که تا حد امکان زمینه ی آستنیتی با مقدار کربن یکسان قبل از پروسه ى حرارتى تولید شود. به عنوان مثال در چدن نشکن هیپریوتکتیک برای آستنیته کردن باید از دماى بحرانى کمی بالاتر برویم به طورى که دماى آستنیته در منطقه ى دو فازى ( آستنیت و گرافیت ) باشد. دماى آستنیته کردن به وسیله ى عناصر آلیاژى موجود در چدن نشکن تغییر مى کند
با افزایش دمای آستنیته کردن می توان آستنیت تعادلی حاوى کربن که در حال تعادل با گرافیت است را افزایش داد. که این پارامتر قابل انتخاب است( در زمان محدود). کربن موجود در زمینه ی آستنیتی کنترل دمای آستنیته کردن را مهم ساخته که این دما به منظور جلو بردن واکنش به مقدار زیادی به کربن موجود در زمینه ی آستنیتی بستگی دارد ، این ساختار مخصوصاً برای آستمر کردن ساخته می شود ، سختی پذیری (قابلیت آستمپر کردن ) به میزان زیادی به کربن موجود در زمینه و در واقع به عناصر الیاژی موجود در چدن نشکن بستگی دارد ، میکرو ساختار اصلی و سطح مقطع قطعه تعیین کننده ی زمان مورد نیاز برای آستنیته کردن می باشند
این فایل دارای 10 صفحه می باشد.